تفاوت مترجم کتبی و مترجم شفاهی

♦️مترجم کتبی، مطالب نوشتاری را به یک زبان (زبان مبدأ) می خواند و آن را به زبانی دیگر(زبان مقصد) به صورت کتبی بازآفرینی می کند. مترجم شفاهی به پیامی گفتاری در زبان مبدا گوش می دهد و آن را به صورت شفاهی (پیاپی یا همزمان) به زبان مقصد بازگو می کند. 

هم مترجم کتبی و هم شفاهی باید بر زبان مقصد تسلط کامل داشته و در کنار آن، زبان یا زبان های مبدأ را هم به خوبی و منفعلانه بفهمند. در اکثر موارد، در ترجمه شفاهی، زبان مادری مترجم  زبان مقصد است. 

مترجم کتبی بیشتر به تفحص دقیق متوسل می شود تا با کمک ابزارهای موجود و فرهنگ لغت، دقیق ترین و روان ترین ترجمه را تحویل دهد. در عوض، مترجم شفاهی بر توانایی خود در گرفتن لب کلام و انتقالِ بدون معطلی آن اکتفا می کند. چون زبان ها و فرهنگ ها با هم متفاوتند، هیچ ترجمه کتبی بی عیب و نقصی یافت نمی شود. 

البته در عمل معمولاً از مترجم کتبی انتظار می رود که حد والایی از صحت و کمال را در ترجمه خود لحاظ کند (مثلاً اینکه توانایی بازآفرینی سبک متن اصلی را داشته باشد)، ولی آنچه از مترجم شفاهی انتظار می رود این است که جوهره پیام را بدون تأمل و درنگ انتقال دهد. 

کار یک مترجم کتبی بیشتر شبیه به کار یک نویسنده است، در حالی که عملکرد مترجم شفاهی بیشتر به اجرای یک بازیگر برروی صحنه شباهت دارد. مترجم کتبی خوب کسی است که با صرف زمان بیشتر، به دنبال معادل دقیق اصطلاحات فنی و انتخاب صحیح واژه ها باشد، در حالی که مترجم شفاهی خوب، وقتی معادل مطلوب به ذهنش نرسید، باید دگرگوئی رضایت بخش یا معادل تقریبی کلمه را بیابد تا شنونده را معطل نگذارد. 

برخی افراد توانایی انجام هر دو نوع یادگیری ترجمه کتبی و شفاهی را دارند. برخی دیگر، به دلایلی از جمله خلق و خو و نوع شخصیت شان، تنها قادر به انجام یکی از این دو نوع هستند. روی هم رفته، داشتن تجربه در ترجمه کتبی می تواند پایه یک مترجم شفاهی خوب را پی ریزی کند.

جیمز نولان

ترجمه ی بالا از سعید صفری

منبع: @TranslationST